Auw, VERpest het niet! Ingezonden stuk van Sanne de Ruijter

Auw! *Pijnlijke opmerking...* Bah! *Weer een blik van afgunst...*

Help! *Dat geroddel, het gaat vast weer over mij...*

Stukje bij beetje brokkelt mijn zelfvertrouwen af.

Ik kijk in de spiegel en ga geloven wat er tegen me of over me gezegd wordt.

Als ik nog even blijf staan, blijft er niks meer van mij over.

Hoogstens een hoopje kleding op de grond, mijn bril; die uiterst zijn best doet om mijn loensende ogen te corrigeren en mijn veel te dure slotjesbeugel, die ik net heb gecontroleerd op achtergebleven restjes van de lunch.

Kortom omdraaien, die tranen wegvegen en niet langer voor de spiegel staan!

Vandaag pak ik het anders aan.

Wat ze ook zeggen, denken of doen... Ik gooi er een schepje bovenop!

Een flinke dosis zelfspot en humor was geboren en redde mij uit de ingewikkelde wereld van overleven in een groep op school.

Betekent het dat ik mezelf beschrijf als iemand met een pestverleden?

Dat denk ik wel! Het heeft het me in iedergeval gevormd tot wie ik nu ben.

Een persoon met kwaliteiten, maar ook flink wat onzekerheden die vaak de overhand nemen.

Met weemoed terugkijken naar mijn schooltijd geldt niet voor mij!

Gelukkig hadden we op onze mobiele telefoons nog geen internet in die tijd.

Sterker nog, ik moest eerst een antenne tot aan het plafond uit mijn telefoon trekken om maar enig contact met het thuisfront te hebben. Laat staan dat ik er een foto mee kon maken!

Anno 2018 is de vorm van pesten misschien verandert, knokken docenten nog elke dag om het pesten aan te pakken, maar moeten we ook toegeven dat de online wereld het ons niet altijd even makkelijk maakt.

De littekens blijven uiteindelijk hoe dan ook voor velen zichtbaar ongeacht de vorm waar je mee te maken hebt gehad.

Het onderwerp, PESTEN, lieve leerlingen is dus 1 van de redenen dat ik juf ben geworden!

Kennisoverdracht is niet mijn voornaamste prioriteit als docent.

Ergens heb ik de intentie gehad om het pesten binnen het onderwijs aan te kunnen pakken, maar dit blijkt lastiger dan ik dacht.

Het onderwerp bespreekbaar maken, pestprotocollen doornemen, films kijken, lesmateriaal bestellen en deelnemen aan een anti- pestwerkgroep betekent niet dat ik het pesten kan uitroeien.

Vandaag zijn we met de klas wel een klein stukje dichterbij gekomen.

De leerlingen mochten nadenken over een passende foto bij dit onderwerp. In groepjes waren ze druk aan het brainstormen en waren de ideeën zeer uiteenlopend.

De meiden die de dag ervoor elkaar nog flink in de haren zaten, bleken nu gehurkt (rug tegen rug) op de grond te zitten om een prachtig beeld vast te leggen.

“We moeten laten zien dat een hand uitsteken kan helpen! Dat juist het positieve een keer wordt gefilmd.”

Door deze opmerking kreeg ik kippenvel van mijn kruin tot mijn tenen.

Inmiddels is aangetoond dat niet alleen helpende kinderhandjes nodig zijn om het pesten te stoppen. Schrikbarende cijfers tonen aan dat ook volwassenen op de werkvloer elkaar het leven flink zuur kunnen maken. En ook al zal ik met alle liefde opstaan voor een bejaarde in de trein, onderling in het bejaardenhuis zorgen pesterijen voor veel verdriet en een schrijnende ‘oude dag’.

Hoe meer helpende handen in 2018, hoe meer kinderen later als ze een baan hebben en misschien een eigen gezin hebben gesticht, vol plezier en zelfvertrouwen terug kunnen kijken op hun schooltijd.

Wie weet dat hierdoor het werkoverleg en het koersballen er later dan gemoedelijker aan toegaat.

Als ik 80 mag worden en mijn huis uit moet om naar een bejaardentehuis te verkassen, dan zou ik het heel fijn vinden als de nieuwe buurman mijn geklets kan accepteren en niet zijn gehoorapparaat demonstratief uitzet als ik in zicht ben.

Misschien heb ik dan de leeftijd bereikt dat mijn eigenwaarde zo is gegroeid dat ik in staat ben om op gepaste wijze een compliment te ontvangen.

Jullie hebben dus gelijk lieve kinderen!!! Een helpende hand kan verschil maken.

En wat zouden jullie deze juf blij maken als je zelf soms voor die hand zorgt.

Op 19 april Landelijke Dag tegen Pesten vraag ik jullie:

VERpest het leven van een ander niet!

Geniet, lach, help en accepteer elkaar.

Leg soms je mobieltje weg en bekijk de wereld eens door je eigen ogen.

Maak je toch foto’s, klik dan en deel dan op het juiste moment.

Ook die zorgen voor likes en duimpjes omhoog.

Ingezonden stuk Juf Sanne de Ruijter