Hanneke: "We droogden onze tranen en praatten nog wat door over pesten"

Hanneke Mijnster (aanstormend 40’er) leest, praat en schrijft het liefst over liefde. Co-oudert vol overtuiging en vindt cola bij de lunch helemaal niet gek. Ze woont vlak bij de kust en zoekt al jaren een hobby. Op dit moment is het hardlopen. Ze heeft prille verkering en dat is leuk en spannend tegelijk.

Spijt

Jij lijkt op een varken! Hier, moet jij niet extra veel mayo op je friet? We gaan ‘m pakken jongens hoor ik na een paar minuten. Toch maar even meekijken. Spijt heet de film, naar een boek van Carry Slee, en mijn lieve pre-pubers zitten aan de buis gekluisterd. Een steek ik mijn maag. En in mijn hart. Een meisje en twee jongens maken een mollige goedzak op tv uit voor rotte vis en kleineren hem. Allemaal onder het mom van een grapje. In gedachten vlieg ik terug naar mijn eigen schooltijd, waar dat ook gebeurde. Soms bij mij, een klein beetje, maar zeker ook bij anderen. Het iele jongetje dat door een grote boerenzoon werd opgetild en in een prullenbak werd gezet. Het flinke meisjes dat altijd zelfgenaaide rokken droeg en iedere pauze in haar eentje sleet. Dan had ik nog geluk dat het in mijn geval alleen maar om mijn voortanden en hun eigenwijze stand ging.

De scènes in de film waren levensecht, dus ik besloot toch even bij de jongens te gaan zitten. Hoe langer de film duurde, hoe verdrietiger het werd. En hoe dichter zij tegen me aan kwamen zitten. Aan het einde zaten we gedrieën schokschouderend te snikken om de trieste afloop. Aan weerszijden inmiddels een lieve fijne tiener in mijn oksel. We droogden onze tranen en praatten nog wat na over pesten.  “Als ik iemand in mijn klas zie die gepest wordt, of buitengesloten” zegt Freek zacht, “dan ga ik gewoon vragen of hij met mij wil spelen.” Goed zo jochie. “Pesten is echt voor losers,” bromt Guus. Juist. Wat ben ik trots op mijn lieve jongens. En wat ben ik blij dat ik op deze zalige zondag net op tijd mijn werk buitensloot in plaats van mijn kinderen. Geen moment spijt van.