Op de basisschool begon het pesten. Haar klasgenoten riepen door de klas dat ze 'niet zulke domme vragen moest stellen' wanneer Meike een vraag stelde aan de leraar. Als ze een presentatie gaf, lachte de hele klas haar uit. Maar erover praten deed ze niet.
"Op de basisschool was ik erg stil. Als klasgenoten mij pestten, probeerde ik dat te negeren. Ik wilde mijn ouders niet lastigvallen met mijn problemen, dus ik hield het gepest voor hen verborgen. Ook mijn docenten wisten niet hoe erg ik werd gepest, waardoor de pesters gewoon hun gang konden gaan."
Totdat het pesten uit de hand liep en ze bedreigd werd door de pestkoppen. "De pesters in mijn klas zeiden dat ze me dood gingen steken als ik de volgende dag op school zou komen. Als je er nu over nadenkt waren dat waarschijnlijk stoere praatjes, maar als kind kun je moeilijk inschatten of ze de waarheid spreken of niet. Ik heb mijn leraar verteld dat ik werd bedreigd door de kinderen in mijn klas. De pesters zijn geschorst en toen zij terugkwamen op school, werd het pesten minder."
FRISSE START
Meike was na de basisschool klaar voor een frisse start op de middelbare school, waar niemand haar kende. Ze dacht: Dit jaar gebeurt het me niet meer, vanaf nu word ik niet meer gepest. Vol zelfvertrouwen liep ze haar nieuwe leven als middelbare scholier tegemoet.
Maar het pesten ging gewoon door. Terugkijkend denkt Meike dat ze een makkelijk doelwit was voor pesters. Door de nare ervaringen op de basisschool, voelde ze zich zwakker dan de rest. “Ze dachten: We pakken haar."
Het pesten begon bij een kleine groep, die Meike beschrijft als "de populaire meiden, die zich altijd net iets beter voelden dan de rest." Deze meiden verspreidden roddels over Meike. Zo zou ze bijvoorbeeld een zelfmoordpoging hebben gedaan en naaktfoto’s hebben verstuurd. Allemaal niet waar natuurlijk, maar de roddels gingen als een lopend vuurtje door school. Binnen no time geloofde heel haar jaar de roddels en deed mee met het pesten. 
"IK HAAT ZE, MAAR SNAP ZE OOK"
“Mijn school leek op zo'n typische Amerikaanse highschool, die je ziet in films. Als ik met iemand praatte zonder dat de rest van het groepje erbij was, was diegene heel aardig. Maar zodra de groep compleet was, keerde iedereen, inclusief degene met wie ik net gezellig had gekletst, zich weer tegen me. De dingen die ik dan had verteld tegen die persoon, werden verdraaid en gingen als roddel door de school."
Waarom nou juist zij werd gepest, is voor Meike nog steeds een raadsel. Wel denkt ze dat jongeren gaan pesten uit zelfbescherming. "Je wil niet zelf degene zijn die wordt gepest, dus pest je anderen om jezelf te beschermen. Ik neem het mijn pesters enorm kwalijk wat ze me hebben aangedaan, begrijp me niet verkeerd. Ik haat ze. Maar ik snap het ook. Niemand wil zelf gepest worden." 
SOMBER EN DEPRESSIEF
In de derde klas van de middelbare school kwam Meike bij Anouk in de klas. Meike vond Anouk aardig en wilde graag vriendinnen worden. Maar Anouk begon mee te lopen met de pesters en Meike werd al snel onderwerp van de grappen van Anouk. Volgens Anouk was Meike té lief tegen haar en door grappen te maken, hoopte Anouk Meike op afstand te houden.
Het jarenlange gepest ging Meike niet in de koude kleren zitten en ze voelde zich somber en depressief. "De pesters hebben zo vaak tegen me gezegd dat ik beter dood had kunnen zijn, dat ik het ging geloven. Ik werd depressief en zag het leven niet meer zitten."
ONOPVALLENDE VRIENDSCHAP
Net op het moment dat Meike er echt doorheen zat, sprak Anouk haar aan. "Ik denk dat ze me merkte hoe slecht ik me voelde," zegt Meike. "Want op een gegeven moment kwam ze naar me toe om te vragen hoe het ging." Maar omdat Anouk tot de pesters hoorde, vertrouwde Meike haar niet. Ze dacht dat alles wat ze aan Anouk zou vertellen, binnen de kortste keren als roddel door de hele school ging.
Maar die roddels kwamen niet, Anouk bleek oprecht geïnteresseerd in hoe ze zich voelde en een vriendschap ontstond tussen de twee. "In het begin viel onze vriendschap niet op. We zaten bij elkaar in de klas en in de pauzes waren we samen. Anouk was nog steeds goede vrienden met de meiden die begonnen met pesten. Het boeide Anouk niet wat de pestkoppen daarvan zouden vinden. Sommige meiden gingen zelfs aardiger tegen me doen omdat ze me niet meer als buitenbeentje zagen. Dat Anouk nog vriendinnen met mijn pesters was, maakte mij niks uit. Ik zou haar nooit vertellen met wie ze wel en niet om mag gaan. Zo lang ze aardig deed tegen mij, vond ik alles goed."
Op school hadden de meiden elk een eigen leven, dus spraken ze vooral na schooltijd met elkaar. "We hadden het over hoe het op school ging en over mijn mentale gezondheid. Aan het eind van het derde jaar waren we goede vriendinnen geworden en stonden we altijd voor elkaar klaar."
GRAPJES DIE HARD AANKOMEN
Meike en Anouk praten nog weleens over de pestperiode op de middelbare school, maar niet te vaak. Het terughalen van die herinneringen vindt Meike moeilijk. "Ik heb nog steeds last van mijn depressie en wil de nare herinneringen uit mijn schooltijd niet naar boven halen. Het doet me nog steeds pijn. Maar als ik me heel kut voel, dan praat ik er over met Anouk.’
In het moment zelf had Anouk helemaal niet door dat ze meedeed aan het pesten. Ze had nooit gedacht dat haar 'grapjes' zo hard aankwamen bij Meike. Uiteindelijk had Anouk door dat Meike haar 'grappen' niet kon waarderen. "Ze zag hoe slecht het met me ging. Dus in plaats van doorgaan met pesten, vroeg ze hoe het met me ging. Ik dacht op dat moment na over zelfmoord en Anouk wilde niet medeverantwoordelijk zijn op het moment dat er iets ergs met me zou gebeuren."
GEEF EEN GROTE BEK!
Hoewel ze nu niet meer wordt gepest, heeft Meike nog steeds veel last van haar pestverleden. Ze volgt een Beroepsbegeleidende Leerweg (BBL), waarbij ze werkt in een hotel. "Wanneer ik in het hotel een opdracht krijgt, denkt ik onbewust nog steeds dat ik alles verkeerd zal doen en niks kan omdat ik zo’n laag zelfbeeld heb."
Meike had graag gewild dat ze eerder aan haar docenten had verteld dat ze werd gepest. "Mensen zeggen vaak dat negeren de beste oplossing is, maar dat is het niet. Als je wordt gepest, meld dat dan aan je docenten en geef een grote bek terug als je dat durft. Laat zien dat je voor jezelf opkomt en laat niet over jezelf heenlopen. Hoe cliché dat ook klinkt, het is waar."
