Ook pestkoppen zijn getekend voor het leven blijkt uit onderzoek

“Het onderzoek gebeurde in Griekenland, de Verenigde Staten en Duitsland” zegt pedagoog Pedro De Bruyckere in ‘Nieuwe Feiten’. “En heel opvallend: de resultaten waren over de drie landen gelijk.”

De Bruyckere: “Men koos heel bewust deze drie landen, omdat ze heel verschillend zijn. Maar er waren nauwelijks verschillen op het effect van pesten, voor zowel diegene die gepest wordt als de pester. Dat blijkt uit steekproeven van duizenden kinderen die jaren gevolgd zijn.”

“We zien bijvoorbeeld dat die pesters later gemakkelijker een probleem met drank zouden kunnen hebben, of dat ze meer moeite kunnen hebben om met vrienden te babbelen. Een paria worden ze niet, maar toch komen ze moeilijker in de groep te liggen.”

(lees verder onder de tweet)

Is dit misschien zo omdat pesters soms handelen uit een soort zwakte? Een verklaring geeft het onderzoek niet. “De oorzaken kunnen velerlei zijn. Ze pesten om zich af te zetten, om zich te manifesteren. En het zou kunnen, dat ze het doen omdat ze uit een bepaalde situatie willen raken en opvallen.” Al oppert De Bruyckere dit erg voorzichtig.

Communicatie is belangrijk

Maar wat doen we hier nu mee? Communicatie stimuleren is de boodschap: “We moeten ervoor zorgen dat er meer onderling gebabbeld kan worden” zegt De Bruyckere. “Want dat zien ze dus gebeuren: dat zowel degene die pest als degene die gepest wordt minder makkelijk communiceert. Je moet dus een sfeer creëren, vermoeden de onderzoekers, waarbij onderlinge contacten makkelijker kunnen zijn.”

“Het klinkt wat Bond Zonder Naam-achtig” besluit De Bruyckere, maar hij vindt het wel een belangrijke tip. “Communicatie onder jongeren, al dan niet begeleid, is een factor om mee te nemen.” Want mensen die moeilijk communiceren, die gaan pesten of gepest worden. Of zo lijkt het toch uit dit onderzoek.

Meer info over het onderzoek lees je op sciencedirect.com

Beluister hier het interview met pedagoog Pedro De Bruyckere

Bron Radio 1.be