‘Wat ben je de laatste tijd vroeg, Anna.’ Mijn moeder is nog maar net beneden als ik al helemaal klaar ben met voorbereiden voor school. Ik heb zelfs make-up opgedaan, een tip van Petra. Thom heeft het voor elkaar gekregen dat ik in twee weken ben veranderd van een loser in een bijna populair meisje. Iedereen accepteert me ineens. Het voelt vreemd, maar wel fijn. De schooldagen lijken een stuk korter zo.
Op de gang houdt Saskia me aan. ‘Hee, waar ben jij de laatste tijd? Ik zie je nooit meer,’ ze zegt het met een pruillip, maar ik zie aan haar ogen dat ze blij voor me is. Ik kijk om me heen. Sinds ik geaccepteerd ben in de klas ben ik steeds bang dat ik iets doe wat in hun ogen verkeerd is, waardoor ze me laten vallen. Volgens mij is het raar om bevriend te zijn met de vrouw van de meldkamer. ‘Sorry, ik ben druk,’ zeg ik. Ik haat het om zo te moeten doen tegen Saskia, maar ik wil niet meer raar zijn. Dat ben ik lang genoeg geweest. Dat hoofdstuk is afgesloten.
In de klas ben ik een van de eersten. Ik geniet van het rumoer voor de les, ik ben nooit zo vroeg geweest dat ik dat kon horen. Petra komt naast me zitten en begint te vertellen over haar weekend. In tegenstelling tot mij praat zij heel veel. Vooral over zichzelf. Ik vind het prima om te luisteren. Ineens zet ze grote ogen op. ‘Ojaa, we wilden vanavond met wat vrienden naar de bioscoop, Thom vroeg of je zin had om mee te gaan.’