Kinderen zitten vol met emoties en kunnen het ene moment vrolijk kletsend naast je lopen en het volgende moment gefrustreerd en huilend naast je op de grond liggen. Het is aan jou om je kind te leren hoe hij omgaat met zijn emoties, maar hoe ga je zelf eigenlijk om met de emoties van je kind?
Er zijn nogal wat dingen die meespelen in hoe je omgaat met de gevoelens van je kinderen. Bijvoorbeeld hoe je zelf bent opgevoed, wat je hebt geleerd over emoties toen je zelf jong was en wat je aan je kinderen mee wilt geven.
Er zijn verschillende manieren van reageren op emoties van kinderen door ouders.
Ouders die afleiden (ontkennen)
Kinderen die emoties uiten, doen dat met een reden. Als een kind huilt, is er iets aan de hand. Soms kan het kind dat niet zelf onder woorden brengen en gaat het daarom huilen, soms huilt het omdat het bang is, onzeker of niet lekker in zijn vel zit. Ouders die het kind van deze emoties afleiden, ontkennen eigenlijk naar het kind dat de gevoelens er zijn. Vaak komt dit voort uit een eigen oncomfortabel gevoel bij de emoties die het kind uit. Een kind leert door deze afleiding nooit hoe het op een gezonde manier kan omgaan met zijn gevoelens. Op een gegeven moment leert het zelfs om gevoelens weg te drukken en dat het hebben van emoties als verdriet of bang zijn, niet goed is. Op latere leeftijd weet je kind niet wat het voelt en hoe het om moet gaan met bepaalde gevoelens.
Ouders die emoties afkeuren of afzwakken
Emoties zijn er niet om te tonen, ze worden dan ook compleet genegeerd, afgekeurd of afgezwakt ‘Het valt wel mee, stop maar met huilen’. Ook geven deze ouders vaak een ‘time-out’ aan hun kinderen als die emoties tonen. Ze zetten het kind even apart, het kind voelt zich afgewezen en zal extra lief doen om weer geaccepteerd te worden. Dit helpt misschien voor het moment zelf, maar niet op de langere termijn. Kinderen zullen bang worden om afgewezen te worden en zich onveilig voelen, ook in hun eigen omgeving. Ook zullen ze zich anders gaan gedragen om zich veilig te voelen en dus niet zichzelf zijn. Uiteindelijk zal het kind emoties opkroppen of ze zelfs niet meer tonen, laat staan ermee om weten te gaan.
Laissez-faire ouders (troosten)
Laissez-faire is een opvoedstijl waarbij elke emotie geaccepteerd wordt en er getroost wordt bij negatieve emoties. Er wordt door Laissez-faire ouders alleen niet benoemd wat de gevoelens inhouden, welke emoties het kind voelt en hoe het ermee om moet gaan. Negatieve emoties moeten gewoon over gaan en that’s it. Kinderen die op deze manier opgevoed worden, weten daardoor later niet hoe ze met emoties om moeten gaan en kunnen hun emoties niet op een gezonde manier reguleren.
Emotioneel veilige ouders (empathisch)
Empathische ouders erkennen dat hun kind verdrietig, boos of bang is en maken het niet kleiner of groter dan het is. Ook leren ze hun kinderen dat het oke is om gevoelens te hebben, ook als dat negatieve zijn. Ze laten hun kind voelen dat het gehoord wordt, benoemen de emotie en bieden soms wel en soms niet een oplossing (die is er niet altijd). Erkenning van emoties zorgt er uiteindelijk voor dat je kind zich geliefd en veilig voelt.