Abstract
To further understand how online teaching and learning can be improved during the COVID-19 pandemic, a phenomenological study was conducted on 15 educators’ experiences of online teaching in Malaysian Universities. The Community of Inquiry framework is used as a guide, as well as a data interpretation tool, to understand the educators’ experiences in terms of planning and implementing teaching and learning in using online tools, technologies, and platforms. Findings indicate that in the current situation, with all the intricacies, deficiencies and challenges, the educators’ teaching presence is clearly discernible. Nevertheless, there appears to be efforts by the educators to ensure that teaching presence, cognitive presence and social presence are integrated, albeit in an unstructured manner. Based on the data, a flexible, fluid and dynamic model of Community of Inquiry, which is suitable to crisis situations, is suggested and a supporting guideline is provided to understand the framework.
Conclusion
Since there is blurring of boundaries between TP, CP and SP due to many reasons discussed above, the element of resolution of CP in the COI framework should be flexible in terms of placement and implementation. We believe evaluation and assessment should be present in all the three of the COI i.e. resolutions should not only be present in CP but could also be integrated and reified into TP and SP, depending and basing it more on the learning outcomes to be achieved rather than fitting or adhering to the existing (or guiding) models or theories. We can conclude that the educators have attempted to create opportunities and the space for students to communicate and find solutions for problems, where the learners apply new knowledge (Arbough et al., 2010) to different situations of OTL, whether it is TP, CP or SP. Hence, we suggest a revised model of COI for OTL contexts, particularly during times of crisis (such as the current pandemic other catastrophic events) (Fig. 1).
Fig. 1 could be used as a guideline by educators for planning OTL using the COI framework in a more flexible, fluid and dynamic manner, where TP, CP and SP are not considered as three overlapping entities but as a single entity. In this said entity, the three elements – TP, CP and SP – could be connected to each other, or/and contribute to each other, or/and inter-sect with each other. In defining and identifying the appropriate features of OTL using the CoI framework, four critical questions should be asked - (A) What tools, technologies and platforms to be used for effective OTL?; (B) What related and meaningful OTL methods, in tandem of the available tools, technologies and platforms, should be selected and implemented?; (C) How should the answers to the previous two questions (i.e. A and B) be dealt with and lead to the delivery of OTL i.e. activities? and; (D) In tandem to A, B and C, what would be the best assessment and evaluation to be implemented and how? These four questions should be framed by the three orientations of learning - POGIL, OOL and SOL. Educators could be selective in utilizing the various elements that are contained in POGIL, OOL and SOL, depending on the pre-determined learning outcomes of their courses, as well as aims of academic programmes. Specific elements of the four questions can be found in the table format in Appendix A, i.e., a table that can be used as a guideline by educators to plan OTL in a COI situated framework.
The educators’ experiences inform us that planning and successfully carrying out a lesson that includes TP, CP and SP is not an easy task. However, if the COI framework is considered as a fluid, dynamic and flexible framework that is all-encompassing, then it is possible to achieve a comprehensive and meaningful OTL in the current situation and time, where teaching and learning is laden with challenges, inconsistencies, and deficiencies. In this respect, however, the evaluation and assessment facets ought to be the focal point, where they could be planned and integrated for various purposes in various forms listed in Appendix A. This approach of assessment as a focal, “as other activities take place around them” (Maddox, 2015, p.440), would facilitate learners to “control their own learning and decide how to make sense of assessment information through self-regulation, their curiosity, self-production and their abilities to understand multiple layers of their own activities” (Dann, 2014, p.164).
From another perspective, this study also affirms that, perhaps, the educators need more training in this regard and thus, more professional development programmes related to OTL and CoI framework should be planned for educators in HE. But, with educators, who are not so well-versed with OTL and the CoI framework, and lack the required training, the revised and suggested framework in this study is, probably, the way forward. Future research should test and investigate the revised and suggested framework to determine and establish its validity and effectiveness, especially in different contexts, settings and levels of education, especially in the context of a full OTL. Perhaps CoI should be further investigated, and perhaps revised and reconceptualized in our attempts to understand its usability in the current difficult times of teaching and learning.
One policy initiative that could be contemplated by HEI, as a result of this study, is the continuing professional development (CPD), where educators in this study had to learn and relearn during the pandemic. Though such practice and its ensuing experiences may lead to ones’ learning and growth as an educator, HEI should not always be reacting and resorting to ‘spontaneous’ form of CPD activities. Rather, HEI should be thinking and conceptualizing CPDs for the future, and how educators could be trained to learn, relearn, unlearn, and reflect to continuously improve and enrich their pedagogical knowledge in diverse, unpredictable, and challenging contexts and situations.
We recognize a limitation of the study, which other researchers may want to address in future studies – the educators who participated in this study were from three different universities in Malaysia, which may not reflect the scenario of overall OTL in the Malaysian universities. Participants from different universities but representing the overall population of university educators may provide a much sharper, richer and wholesome depiction of OTL during COVID-19 pandemic in the nation.
Download full report Online teaching during COVID-19 pandemic: A phenomenological study of university educators’ experiences and challenges 2022
- vertaling via Google translate -
Abstract
Om beter te begrijpen hoe online lesgeven en leren kan worden verbeterd tijdens de COVID-19-pandemie, is een fenomenologisch onderzoek uitgevoerd naar de ervaringen van 15 docenten met online lesgeven aan Maleisische universiteiten. Het Community of Inquiry-raamwerk wordt gebruikt als een gids, evenals als een hulpmiddel voor gegevensinterpretatie, om de ervaringen van docenten te begrijpen met betrekking tot het plannen en implementeren van lesgeven en leren bij het gebruik van online tools, technologieën en platforms. Bevindingen geven aan dat in de huidige situatie, met alle fijne kneepjes, tekortkomingen en uitdagingen, de aanwezigheid van de opvoeders duidelijk waarneembaar is. Desalniettemin lijken er inspanningen te worden geleverd door de opvoeders om ervoor te zorgen dat onderwijsaanwezigheid, cognitieve aanwezigheid en sociale aanwezigheid worden geïntegreerd, zij het op een ongestructureerde manier. Op basis van de gegevens wordt een flexibel, vloeiend en dynamisch model van een onderzoeksgemeenschap voorgesteld, dat geschikt is voor crisissituaties, en wordt een ondersteunende richtlijn gegeven om het raamwerk te begrijpen.
Conclusie
Aangezien de grenzen tussen TP, CP en SP vervagen vanwege de vele hierboven besproken redenen, moet het element van resolutie van CP in het COI-kader flexibel zijn in termen van plaatsing en implementatie. Wij zijn van mening dat evaluatie en beoordeling aanwezig moeten zijn in alle drie de COI, d.w.z. resoluties moeten niet alleen aanwezig zijn in CP, maar kunnen ook worden geïntegreerd en geconcretiseerd in TP en SP, afhankelijk van en meer gebaseerd op de leerresultaten die moeten worden bereikt dan op passen bij of aansluiten bij de bestaande (of leidende) modellen of theorieën. We kunnen concluderen dat de docenten hebben geprobeerd kansen en de ruimte voor studenten te creëren om te communiceren en oplossingen voor problemen te vinden, waarbij de studenten nieuwe kennis toepassen (Arbough et al., 2010) op verschillende situaties van OTL, of het nu gaat om TP, CP of SP. Daarom stellen we een herzien COI-model voor OTL-contexten voor, met name in tijden van crisis (zoals de huidige pandemie en andere catastrofale gebeurtenissen) (Fig. 1).
Fig. 1 kan door docenten worden gebruikt als richtlijn voor het plannen van OTL met behulp van het COI-raamwerk op een meer flexibele, vloeiende en dynamische manier, waarbij TP, CP en SP niet worden beschouwd als drie overlappende entiteiten maar als een enkele entiteit. In deze entiteit kunnen de drie elementen - TP, CP en SP - met elkaar verbonden zijn, of/en bijdragen aan elkaar, of/en elkaar kruisen. Bij het definiëren en identificeren van de juiste kenmerken van OTL met behulp van het CoI-raamwerk, moeten vier kritische vragen worden gesteld: (A) Welke hulpmiddelen, technologieën en platforms moeten worden gebruikt voor effectieve OTL?; (B) Welke verwante en zinvolle OTL-methoden, in combinatie met de beschikbare tools, technologieën en platforms, moeten worden geselecteerd en geïmplementeerd?; (C) Hoe moeten de antwoorden op de vorige twee vragen (d.w.z. A en B) worden behandeld en leiden tot de levering van OTL, d.w.z. activiteiten? en; (D) Wat zou, samen met A, B en C, de beste beoordeling en evaluatie zijn om te implementeren en hoe? Deze vier vragen moeten worden gekaderd door de drie leeroriëntaties - POGIL, OOL en SOL. Opvoeders zouden selectief kunnen zijn in het gebruik van de verschillende elementen van POGIL, OOL en SOL, afhankelijk van de vooraf bepaalde leerresultaten van hun cursussen en de doelstellingen van academische programma's. Specifieke elementen van de vier vragen zijn te vinden in het tabelformaat in bijlage A, d.w.z. een tabel die door docenten als richtlijn kan worden gebruikt om OTL te plannen in een COI-kader.
De ervaringen van de docenten leren ons dat het plannen en succesvol uitvoeren van een les met TP, CP en SP geen gemakkelijke taak is. Als het COI-raamwerk echter wordt beschouwd als een vloeiend, dynamisch en flexibel raamwerk dat allesomvattend is, dan is het mogelijk om een alomvattende en zinvolle OTL te bereiken in de huidige situatie en tijd, waarin lesgeven en leren beladen is met uitdagingen, inconsistenties , en tekortkomingen. In dit opzicht zouden de evaluatie- en beoordelingsfacetten echter het centrale punt moeten zijn, waar ze voor verschillende doeleinden kunnen worden gepland en geïntegreerd in verschillende vormen die worden vermeld in bijlage A. Deze benadering van beoordeling als een centraal punt, "terwijl andere activiteiten plaatsvinden om hen heen” (Maddox, 2015, p.440), zou leerlingen helpen om “hun eigen leren te beheersen en te beslissen hoe ze beoordelingsinformatie kunnen begrijpen door middel van zelfregulering, hun nieuwsgierigheid, zelfproductie en hun vermogen om meerdere lagen van hun eigen activiteiten” (Dann, 2014, p.164).
Vanuit een ander perspectief bevestigt deze studie ook dat de onderwijzers in dit opzicht misschien meer training nodig hebben en dat er dus meer professionele ontwikkelingsprogramma's met betrekking tot OTL en CoI-kader moeten worden gepland voor onderwijzers in het hoger onderwijs. Maar met opvoeders, die niet zo goed thuis zijn in OTL en het CoI-raamwerk, en niet over de vereiste training beschikken, is het herziene en voorgestelde raamwerk in deze studie waarschijnlijk de weg vooruit. Toekomstig onderzoek moet het herziene en voorgestelde raamwerk testen en onderzoeken om de validiteit en effectiviteit ervan te bepalen en vast te stellen, vooral in verschillende contexten, settings en onderwijsniveaus, vooral in de context van een volledige OTL. Misschien moet CoI verder worden onderzocht, en misschien herzien en opnieuw geconceptualiseerd in onze pogingen om de bruikbaarheid ervan in de huidige moeilijke tijden van lesgeven en leren te begrijpen.
Een beleidsinitiatief dat naar aanleiding van dit onderzoek door hogeronderwijsinstellingen zou kunnen worden overwogen, is de permanente professionele ontwikkeling (CPD), waarbij docenten in dit onderzoek moesten leren en opnieuw moesten leren tijdens de pandemie. Hoewel een dergelijke praktijk en de daaruit voortvloeiende ervaringen kunnen leiden tot het leren en groeien van iemand als opvoeder, zou IHO niet altijd moeten reageren en zijn toevlucht nemen tot 'spontane' vorm van CPD-activiteiten. Integendeel, hogeronderwijsinstellingen zouden CPD's voor de toekomst moeten bedenken en conceptualiseren, en hoe opvoeders kunnen worden getraind om te leren, opnieuw te leren, af te leren en te reflecteren om hun pedagogische kennis voortdurend te verbeteren en te verrijken in diverse, onvoorspelbare en uitdagende contexten en situaties.
We erkennen een beperking van de studie, die andere onderzoekers misschien in toekomstige studies willen aanpakken - de docenten die deelnamen aan deze studie waren van drie verschillende universiteiten in Maleisië, wat mogelijk niet het scenario van algemene OTL op de Maleisische universiteiten weerspiegelt. Deelnemers van verschillende universiteiten, maar die de totale populatie van universitair docenten vertegenwoordigen, kunnen een veel scherpere, rijkere en gezondere weergave van OTL geven tijdens de COVID-19-pandemie in het land.
Download full report Online teaching during COVID-19 pandemic: A phenomenological study of university educators’ experiences and challenges 2022