Abstract
Researchers investigating the experiences of novice teachers highlight the importance of easing their transition from study to work, including by strengthening their personal resources through active experimentation with future practices. Based on survey data from a large-scale programme evaluation, this paper reports on associations found between the adoption of a hands-on, student-centred approach – playful learning-based teaching (PLT) – during initial training of future professionals in care and education and three key outcomes: students’ happiness with their studies, perception of competence and professional readiness. Results showed that PLT was positively associated with all three outcomes, and further, that PLT can feasibly be promoted by equipping lecturers with material resources and peer support to adopt playful elements in their teaching.
Discussion
The transition from study to work is often fraught with challenges for novice professionals in care and education. Researchers have highlighted the need for strengthening their well-being, reflection and sense of self-efficacy to ease this shift. Engaging student teachers and ECE teachers in active experimentation with future roles and practices has been put forth as a promising strategy (e.g. Ballantyne and Retell, 2020; Skaalvik and Skaalvik, 2019). This strategy formed part of the premise of a national programme in higher education, the Playful Learning Programme. The present article used survey data from the programme’s baseline evaluation to explore the merits of engaging students in playful learning-based teaching (PLT) to promote essential personal resources – namely their sense of happiness and belonging (well-being) within a coursework context, perception of competence for their study programme and readiness to use PLT practices in future professional roles with children. The results showed that students, who perceived teaching practices at their UC to hold playful qualities to a higher degree (i.e., meaningful, actively engaging, iterative, socially interactive and joyful), also had higher scores on all personal resources: study happiness, perception of competence and professional readiness. A second and related finding was that lecturers in the study tended to perceive PLT as strengthening students’ learning outcomes and professional readiness, and as such, they deemed PLT a worthwhile pursuit. Notably, the study found similar patterns for student and lecturer respondents, as well as for lectures of both student teachers and ECE teachers, in terms of the potential for PLT to promote student competencies and readiness. Taken together, these results confirm theorized benefits of playful learning in higher education settings (Whitton, 2018), and add evidence to the salience of offering active experimentation and engaging practices to promote personal resources in student teachers and ECE teachers.
These findings align with recent research conducted in the US, which strove to unpack ‘high-impact’ practices in teacher preparation programmes: based on faculty interviews, student surveys and follow-up interviews with teacher students, the authors found applied and collaborative learning, understanding of diverse perspectives and constructive feedback to be essential for student engagement and learning (Rodriguez and Koubek, 2019). On factors influencing lecturers’ self-assessed use of PLT, results showed that when lecturers held positive attitudes towards PLT, had access to relevant resources, and judged their own capabilities for PLT to be higher, their self-reported degree of implementation was likewise high. Of these factors, lecturers’ capabilities for PLT stood out as a particularly promising avenue for influencing teaching practices, seconding findings from the wider literature on professional development in education settings (e.g. Korthagen, 2017; Girvan, Conneely, & Tangney, 2016; Walter and Briggs, 2012; Darling-Hammond, Wei, Andree, Richardson, & Orphanos, 2009). These results hold implications for efforts to promote student-centred teaching in higher education – in Denmark and internationally. In the Danish UC context, the Playful Learning programme’s efforts could benefit from focusing on developing lecturers’ skilled use of PLT in their professional planning, practice and reflection. Adopting playful, student-centred pedagogies, especially in settings characterized by lecture-based teaching, can entail fundamental shifts; for instance, from lecturer-centred planning to sharing teaching decisions with students. Again, ensuring that lecturers build capabilities in a professional learning community is likely essential for successful implementation, although more work is needed to understand the trajectories of how lecturers learn and shift their teaching practices (Kennedy, 2016).
Further, the positive attitudes towards PLT, which predominated in this context, are worth noting, in that the Danish UC context could be called ‘ripe for change’. From an international perspective, such positive attitudes are not guaranteed among lecturers of future teaching professionals. For instance, while countries across Europe strive to adopt education reforms promoting student-centred approaches in higher education, these approaches are understood and realized in widely different ways (Klemenˇciˇc, 2017). As such, extended programme efforts could be required, with special attention paid to discerning lecturers’ concepts of student-centred teaching and co-developing approaches that make sense for their context (Jensen & Morris, 2021).
Finally, the results also revealed interesting inconsistencies: although lecturers of student teachers were relatively less convinced of PLT’s potential to promote their students’ outcomes and professional readiness (compared to lecturers of student ECE teachers), they considered their own teaching as holding playful qualities – this was despite the fact that student teachers were significantly less likely to perceive teaching at their UC as reflecting PLT, compared to their ECE peers. Finding a gap between professionals’ beliefs about teaching and their actual practice is fairly common in education research (e.g. Buehl & Beck, 2015), though rarely as in the present sense, where respondents showed less preference for an approach, while estimating higher use of that same approach. The result could relate to issues of social desirability, meaning that respondents’ ratings lean towards an ideal, rather than their actual approach. Another explanation could rest with a lower validity or accuracy of the students’ reports. However, in their review of past survey studies comparing teacher and student reports of instructional practices, Desimone and colleagues (2010) noted that older students’ ratings of instruction quality tended to correlate highly with their teacher’s ratings. Hence, the inconsistency found in the present study warrants further investigation.
Download full report Smoothing the path to practice: Playful learning raises study happiness and confidence in future roles among student teachers and student ECE teachers
-vertaling Google translate -
Abstract
Onderzoekers die de ervaringen van beginnende leraren onderzoeken, benadrukken het belang van het vergemakkelijken van hun overgang van studie naar werk, onder meer door hun persoonlijke hulpbronnen te versterken door actief te experimenteren met toekomstige praktijken. Gebaseerd op onderzoeksgegevens van een grootschalige programma-evaluatie, rapporteert dit document over verbanden die zijn gevonden tussen de adoptie van een hands-on, studentgerichte benadering – speels leren op basis van onderwijs (PLT) – tijdens de initiële opleiding van toekomstige professionals in de zorg en onderwijs en drie belangrijke uitkomsten: het geluk van studenten met hun studie, perceptie van competentie en professionele paraatheid. De resultaten toonden aan dat PLT positief geassocieerd was met alle drie de uitkomsten, en verder, dat PLT mogelijk gepromoot kan worden door docenten uit te rusten met materiële middelen en peer-ondersteuning om speelse elementen in hun onderwijs toe te passen.
Discussie
De overgang van studeren naar werken brengt vaak uitdagingen met zich mee voor beginnende professionals in de zorg en het onderwijs. Onderzoekers hebben de noodzaak benadrukt om hun welzijn, reflectie en gevoel van zelfeffectiviteit te versterken om deze verschuiving te vergemakkelijken. Het betrekken van docenten in opleiding en ECE-leraren bij het actief experimenteren met toekomstige rollen en praktijken is naar voren gebracht als een veelbelovende strategie (bijv. Ballantyne en Retell, 2020; Skaalvik en Skaalvik, 2019). Deze strategie maakte deel uit van het uitgangspunt van een landelijk programma in het hoger onderwijs, het Programma Spelend Leren. In dit artikel werd gebruik gemaakt van onderzoeksgegevens uit de basisevaluatie van het programma om de voordelen te onderzoeken van het betrekken van studenten bij speels leren op basis van onderwijs (PLT) om essentiële persoonlijke hulpbronnen te bevorderen, namelijk hun gevoel van geluk en verbondenheid (welzijn) binnen een cursuscontext, perceptie van competentie voor hun studieprogramma en bereidheid om PLT-praktijken te gebruiken in toekomstige professionele rollen met kinderen. De resultaten toonden aan dat studenten die leerpraktijken op hun UC als een hogere mate van speelse kwaliteiten beschouwden (d.w.z. betekenisvol, actief boeiend, iteratief, sociaal interactief en vreugdevol) ook hogere scores hadden op alle persoonlijke bronnen: studiegeluk, perceptie van bekwaamheid en professionele bereidheid. Een tweede en verwante bevinding was dat docenten in het onderzoek PLT vaak zagen als een versterking van de leerresultaten en professionele paraatheid van studenten, en als zodanig beschouwden ze PLT als een waardevol streven. De studie vond met name vergelijkbare patronen voor respondenten van studenten en docenten, evenals voor lezingen van zowel student-leraren als ECE-leraren, in termen van het potentieel voor PLT om de competenties en bereidheid van studenten te bevorderen. Al met al bevestigen deze resultaten de theoretische voordelen van spelend leren in instellingen voor hoger onderwijs (Whitton, 2018), en voegen ze bewijs toe aan de opvallendheid van het aanbieden van actieve experimenten en boeiende praktijken om persoonlijke hulpbronnen bij studenten in opleiding en ECE-leraren te promoten.
Deze bevindingen komen overeen met recent onderzoek in de VS, dat ernaar streefde 'high-impact'-praktijken in voorbereidingsprogramma's voor docenten te ontrafelen: op basis van faculteitsinterviews, studentenenquêtes en follow-upinterviews met docentstudenten, vonden de auteurs toegepast en samenwerkend leren, begrip van verschillende perspectieven en constructieve feedback zijn essentieel voor de betrokkenheid en het leren van studenten (Rodriguez en Koubek, 2019). Wat betreft factoren die van invloed waren op het door docenten beoordeelde gebruik van PLT, bleek uit de resultaten dat wanneer docenten een positieve houding hadden ten opzichte van PLT, toegang hadden tot relevante bronnen en hun eigen capaciteiten voor PLT als hoger beoordeelden, hun zelfgerapporteerde mate van implementatie eveneens hoog was. . Van deze factoren kwamen de capaciteiten van docenten voor PLT naar voren als een bijzonder veelbelovende manier om de onderwijspraktijken te beïnvloeden, waarbij bevindingen uit de bredere literatuur over professionele ontwikkeling in onderwijsinstellingen worden ondersteund (bijv. Korthagen, 2017; Girvan, Conneely, & Tangney, 2016; Walter en Briggs, 2012; Darling-Hammond, Wei, Andree, Richardson en Orphanos, 2009). Deze resultaten hebben implicaties voor de inspanningen om studentgericht onderwijs in het hoger onderwijs te bevorderen - in Denemarken en internationaal. In de Deense UC-context zouden de inspanningen van het programma Spelend leren baat kunnen hebben bij het ontwikkelen van het vaardige gebruik van PLT door docenten in hun professionele planning, praktijk en reflectie. Het aannemen van speelse, studentgerichte pedagogiek, vooral in omgevingen die worden gekenmerkt door lesgeven op basis van colleges, kan fundamentele verschuivingen met zich meebrengen; bijvoorbeeld van docentgerichte planning tot het delen van onderwijsbeslissingen met studenten. Nogmaals, ervoor zorgen dat docenten capaciteiten opbouwen in een professionele leergemeenschap is waarschijnlijk essentieel voor een succesvolle implementatie, hoewel er meer werk nodig is om de trajecten van hoe docenten leren te begrijpen en hun onderwijspraktijken te veranderen (Kennedy, 2016).
Verder is het vermeldenswaard de positieve houding ten opzichte van PLT, die in deze context overheerste, omdat de Deense UC-context 'rijp voor verandering' zou kunnen worden genoemd. Een dergelijke positieve houding is internationaal gezien niet gegarandeerd bij docenten van toekomstige onderwijsprofessionals. Terwijl landen in heel Europa bijvoorbeeld streven naar onderwijshervormingen die studentgerichte benaderingen in het hoger onderwijs bevorderen, worden deze benaderingen op zeer verschillende manieren begrepen en gerealiseerd (Klemenˇciˇc, 2017). Als zodanig kunnen uitgebreide programma-inspanningen nodig zijn, met speciale aandacht voor het onderscheiden van de opvattingen van docenten over studentgericht onderwijs en het gezamenlijk ontwikkelen van benaderingen die logisch zijn voor hun context (Jensen & Morris, 2021).
Ten slotte onthulden de resultaten ook interessante inconsistenties: hoewel docenten van studenten in opleiding relatief minder overtuigd waren van het potentieel van PLT om de resultaten en professionele paraatheid van hun studenten te bevorderen (vergeleken met docenten van studenten ECE-leraren), beschouwden ze hun eigen lesgeven als speelse kwaliteiten - dit ondanks het feit dat docenten in opleiding significant minder geneigd waren om lesgeven aan hun UC te beschouwen als een afspiegeling van PLT, vergeleken met hun ECE-collega's. Het vinden van een kloof tussen de opvattingen van professionals over lesgeven en hun praktijk komt vrij vaak voor in onderwijsonderzoek (bijv. Buehl & Beck, 2015), hoewel zelden zoals in de huidige zin, waar respondenten minder voorkeur toonden voor een benadering, terwijl ze een hoger gebruik van diezelfde benadering. Het resultaat kan betrekking hebben op kwesties van sociale wenselijkheid, wat betekent dat de beoordelingen van de respondenten neigen naar een ideaal, in plaats van naar hun werkelijke benadering. Een andere verklaring zou kunnen liggen in een lagere validiteit of nauwkeurigheid van de rapporten van de studenten. Desimone en collega's (2010) merkten echter in hun overzicht van eerdere enquêtestudies op waarin rapporten van docenten en studenten over instructiepraktijken werden vergeleken, dat de beoordelingen van de instructiekwaliteit van oudere studenten vaak sterk correleerden met de beoordelingen van hun docenten. De inconsistentie die in het huidige onderzoek is gevonden, rechtvaardigt dan ook nader onderzoek.
Download full report Smoothing the path to practice: Playful learning raises study happiness and confidence in future roles among student teachers and student ECE teachers