Sommige jongeren pesten omdat het een succesvolle manier is om de sterk begeerde populariteit en dominantie te behalen

Een model voor sociale doelen en winsten van pesten en agressie bij adolescenten

De afgelopen decennia hebben verschillende wetenschappers gesuggereerd dat sociaal dwanggedrag van adolescenten, zoals pesten en agressie, doelgericht kan zijn ( ojanen et al., 2005 , Salmivalli, 1999 , Sanders et al., 2021 , Sijtsema et al. , 2009 ) en sociaal adaptief, waardoor daders sociale hulpbronnen kunnen verwerven die een evolutionaire betekenis hebben, zoals populariteit (bijv. Hawley, 1999 , Volk et al., 2012 , Volk, Dane et al., 2022 ). We hebben deze theorieën gecombineerd in ons Social Goals and Gains Model van pesten en agressie bij adolescenten. Ter ondersteuning van dit model laten onze bevindingen zien dat pesten en agressie bij adolescenten zowel doelgericht (uitgelokt door agentische doelen) als adaptief (gekoppeld aan populariteit) kunnen zijn. Adolescenten die pesten en agressie gebruiken, kunnen dus misschien krijgen wat ze willen (dwz populariteit), hoewel dit ten koste gaat van een lagere sympathie. Adolescenten die pesten en agressie gebruiken, kunnen streven naar populariteit, zelfs als dit betekent dat ze sympathie moeten opofferen, omdat ze de neiging hebben populariteit boven sympathie te waarderen ( Garandeau & Lansu, 2019 ).

Traditionele opvattingen over pesten en agressie bij adolescenten hebben dit gedrag beschreven als zelfregulerend falen. Door deze traditionele opvattingen in twijfel te trekken, laten onze resultaten zien dat pesten en agressie in plaats daarvan kunnen worden gedefinieerd als sociaal vaardig gedrag van adolescenten met agentische doeloriëntaties . Dus, in lijn met een kerndefinitie van zelfregulering ( Moilanen, 2007 ), zijn pesten en agressie bij adolescenten gedragingen die strategisch kunnen worden geactiveerd en gemonitord als reactie op prikkels uit de omgeving (bijv. populariteit) en die aangepast kunnen worden aan de feedback van anderen (bijvoorbeeld het ontvangen van respect na pesten en agressie) in een poging om persoonlijk relevante doelen te bereiken. Dit past in theorieën over hoe schadelijk gedrag ook adequate zelfregulerende vaardigheden kan weerspiegelen ( Baumeister en Vonasch, 2015 , Kopetz en Orehek, 2015 ).

Op basis van eerdere theorieën over interpersoonlijke doelen ( Abele & Wojciszke, 2014 ) verwachtten we dat adolescenten die prioriteit geven aan gemeenschap zich zouden onthouden van pesten en agressie, omdat dit gedrag hun sympathie zou kunnen verminderen. In tegenstelling tot onze voorspellingen waren de gemeenschappelijke doelen van adolescenten echter niet significant gerelateerd aan pesten en agressie. Een mogelijke verklaring is dat het de wisselwerking tussen gemeenschappelijke en agentische doelen kan zijn die voorspelt of adolescenten zich al dan niet zullen inlaten met pesten en agressie. Misschien kunnen gemeenschappelijke doelen alleen als buffer tegen pesten fungeren als agentische doelen zwak zijn, omdat wanneer beide doelen belangrijk zijn voor adolescenten, ze de neiging hebben om prioriteit te geven aan het winnen van populariteit boven het verliezen van sympathie ( Garandeau & Lansu, 2019 ). Of misschien hebben agentische doelen een zwakkere relatie met agressie wanneer gemeenschappelijke doelen sterk zijn, wat eerder in de middenadolescentie is vastgesteld ( Sijtsema et al., 2020 ). Dit lijkt erop te wijzen dat het effect van gemeenschappelijke doelen de vorm kan aannemen van het moduleren van het effect van andere, agentische doeloriëntaties, in plaats van dat het op zichzelf een effect heeft op pesten en agressie. Het zou verhelderend zijn om deze 'profielhypothese' in toekomstig onderzoek te testen om het buffereffect van gemeenschappelijke doelgerichtheid op pesten en agressie in de adolescentie te ontwarren.

Adolescenten die agentische doelen nastreven, hebben een grotere kans om zich bezig te houden met pesten en agressie. Dit gedrag houdt op zijn beurt verband met een hogere populariteit, maar een lagere sympathie. Dit fenomeen strekt zich uit over de verschillende fasen van de adolescentie, in tegenstelling tot wat we hadden verwacht. Hoewel oudere adolescenten misschien minder geneigd zijn om agentische doelen te onderschrijven ( LaFontana & Cillessen, 2010 ), laten onze resultaten nu zien dat de sociale doelen en voordelen van pesten en agressie stabiel blijven gedurende de adolescentie. Deze bevinding breidt eerder werk uit en past in een evolutionair perspectief ( Hawley, 1999 , Volk et al., 2012 , Volk, Dane et al., 2022 ), wat suggereert dat het verwerven van sociale status een relevant motief is in verschillende ontwikkelingsstadia.