Een boze dader en een triest doelwit tekenen: het begrip van kinderen voor de emoties van daders en doelwitten van pesten op school

In de huidige studie is het begrip van emoties van kinderen bestudeerd door hen te vragen een emotioneel scenario te koppelen aan een gezichtsuitdrukking en de emoties van de getekende figuren weer te geven. Beide middelen zijn eerder gebruikt om het emotionele begrip van kinderen te beoordelen (Brechet et al., 2009 ; Camras & Allison, 1985) .), maar hun combinatie in de huidige studie biedt een validatie van hun geschiktheid om het begrip van kinderen van emoties van de dader-doelwit-dyade te bestuderen. Over het algemeen associeerden kinderen woede en geluk met de dader, terwijl verdriet en angst met het doelwit. De associatie van geluk met de dader van pesten op school zou vanuit een evolutionair perspectief kunnen worden geïnterpreteerd, omdat het in overeenstemming is met evolutionaire opvattingen dat pesten adaptief gedrag is dat wordt gebruikt om adaptieve problemen op te lossen met betrekking tot het bereiken van dominantie, middelen, jezelf verdedigen en het afschrikken van concurrentie en slachtofferschap (Volk et al., 2022). Bij het dienen van deze adaptieve functies kan pesten gevoelens van geluk opwekken, vooral wanneer die doelen betrekking hebben op fundamentele sociale behoeften zoals ergens bij horen of acceptatie en niet noodzakelijkerwijs een functie is van sociale incompetentie of ontregeling van emoties. In termen van ontwikkeling betekenen onze bevindingen dat kinderen pesten kunnen herkennen als een emotioneel ingebedde situatie, door de emoties die gewoonlijk worden ervaren door daders en doelwitten in een episode van pesten op school, op de juiste manier in te schatten (Camodeca & Goossens, 2005; Mahady Wilton et al. , 2000 ; Spears et al., 2009 ). Bovendien zijn ze in overeenstemming met eerdere relevante onderzoeken naar de herkenning van emoties door kinderen door middel van picturale vignetten (Del Barrio et al., 2003) .; Gini, 2006 ; Perren et al., 2012 ).

Er werden echter subtiele verschillen waargenomen tussen de twee gebruikte hulpmiddelen (scenario's versus tekeningen) in de associaties van emoties van kinderen. Woede was met name de overheersende emotie die kinderen associeerden met de dader van het pesten in het emotionele scenario, terwijl ze geluk kozen toen hen werd gevraagd om de emotie van de dader in hun tekeningen weer te geven. Dit laatste zou kunnen onthullen dat kinderen gemakkelijker geluk uitbeelden dan woede (Bonoti & Misailidi, 2006 ; Brechet et al., 2009 ; Golomb, 1992 ; Picard & Gauthier, 2012 ), aangezien het vermogen om effectief de strategieën te gebruiken die nodig zijn om geluk uit te drukken, is toegenomen. bleek eerder te ontwikkelen dan het vermogen om alle andere emoties weer te geven (Cannoni et al., 2021; Cox, 2005 ; Sayil, 2001 ). Ondanks deze goed gerapporteerde tendens, trok geen van de deelnemers een gelukkig doelwit van pesten, wat blijk gaf van een toenemend bewustzijn van de negatieve emoties die gepaard gaan met slachtofferschap. Dit besef zou ook kunnen verklaren waarom minder kinderen 'geen emotie' associeerden met de doelwitten dan met de daders, zowel in de scenario's als in hun tekeningen.

De resultaten toonden ook aan dat, in overeenstemming met eerder onderzoek (Brechet et al., 2009 ; Jolley et al., 2004 ; Picard et al., 2007 ), kinderen alle drie soorten expressieve strategieën gebruikten om de emoties van de getekende figuren van de pesten aflevering.

Interessant is echter dat de expressieve strategieën die werden gebruikt voor de weergave van de bijbehorende emoties varieerden als functie van de afgebeelde rol. Er werd met name vastgesteld dat kinderen meer vertrouwden op de wijziging van de gezichtsuitdrukking bij het uitbeelden van het doelwit dan de dader van pesten op school. Aangezien letterlijke expressie wordt beschouwd als de meest directe en waarschijnlijk krachtige manier om de emotie in iemands tekening over te brengen (Cox, 2005 ; Sayil, 2001), vonden kinderen misschien voldoende om een ​​doelwit met tranen of een zigzaggende mond te tekenen. Aan de andere kant werd de emotie van de pester vaker overgebracht via de context van de tekening of de formele eigenschappen ervan. In dit geval leken kinderen meer bereid om niet-letterlijke strategieën te introduceren die gewoonlijk de voorkeur genieten wanneer de uit te beelden emotie gemakkelijker te ontcijferen is door details toe te voegen die deze metaforisch overbrengen (bijvoorbeeld door een scène te tekenen die de gebeurtenis weergeeft die de ervaren emotie veroorzaakte). (Bonoti & Misalidi, 2015 ; Brechet et al., 2009 ).

Met betrekking tot verbanden tussen pesten en slachtofferschap en associaties van emoties met daders en hun doelwitten, toonden onze resultaten aan dat kinderen die relevante emoties associeerden met slachtoffers op zowel de scenario's als de tekeningen, vaker hoger scoorden op de schaal Pesten, kinderen die irrelevante emoties associeerden met de dader op de scenario's scoorden significant hoger op de schalen Slachtofferschap en Pesten en degenen die relevante emoties associeerden met de dader op de tekentaak scoorden lager op de schaal Pesten. Deze resultaten zijn over het algemeen in overeenstemming met bevindingen die aantonen dat doelwitten een lager vermogen hebben om de emoties van anderen te herkennen, wat hun risico om doelwit te worden kan vergroten en dat daders eerder geneigd zijn angst voor doelwitten te herkennen,2014 ; Guy et al., 2017 ; Liu et al., 2019 ; Pozzoli et al., 2017 ). Verschillen tussen scenario's en tekeningen kunnen worden toegeschreven aan het categoriseren van de emoties van daders en doelwitten als relevant of irrelevant vanwege het kleine aantal deelnemers.

Met betrekking tot de verbanden tussen doorstaan ​​en het begrijpen van emoties van daders van pesten, hebben onze resultaten geen mogelijke relaties onthuld in de scenario's of de tekeningen voor bekrachtigers, assistenten, verdedigers of buitenstaanders. Evenzo werden er geen verschillen in associaties van emoties met doelwitten van pesten op school gevonden tussen bekrachtigers en buitenstaanders. Aan de andere kant scoorden deelnemers die relevante emoties associeerden met doelen op de tekentaak en relevante emoties op het scenario hoger op respectievelijk de Assistent- en Verdediger-schaal. Deze resultaten suggereren dat begrip van emoties van daders kan bijdragen aan actief toekijken door de dader te helpen of het doelwit te verdedigen, terwijl begrip van emoties van daders op school helemaal niet lijkt bij te dragen aan actief of passief toekijken.2020 ) of kan bijdragen aan het draagvlak van daders, vooral wanneer zij zich identificeren met de dadergroep (Jones et al., 2011 ; Trash & Hymel, 2020). Onze resultaten moeten echter met de nodige voorzichtigheid worden geïnterpreteerd, aangezien onze beoordeling van de rollen van deelnemers uitsluitend gebaseerd was op zelfrapportage. Bovendien bevatte de meting van pesten geen duidelijke verwijzing naar machtsonevenwichtigheden en was de weergave van het pestscenario gebaseerd op een onvolledige karakterisering van de machtsonbalans tussen de dader en het slachtoffer (dwz de fysieke kracht van de dader). Toekomstig onderzoek zou in meer detail moeten onderzoeken door middel van een combinatie van rapporten van zichzelf, leeftijdsgenoten en docenten hoe begrip van specifieke emoties van daders en doelwitten de deelname aan zowel fysiek als relationeel pesten kan beïnvloeden.

Bovendien laat de cross-sectionele onderzoeksopzet van deze studie het niet toe om conclusies te trekken over oorzakelijke verbanden tussen het begrijpen van de emoties van daders en doelwitten en betrokkenheid bij pesten. Grootschalig longitudinaal onderzoek zou op dit gebied moeten worden uitgevoerd om de bevindingen van de huidige studie uit te breiden en onderwerpen aan te pakken zoals veranderingen in de sociale omgeving van scholen die disfunctionele associaties van emoties met daders en doelwitten van pesten en leeftijds- of geslachtsverschillen zouden kunnen verminderen.

Ten slotte moet worden opgemerkt dat het scenario dat in dit onderzoek is gebruikt slechts één bepaald type pestgedrag weergeeft. Associaties van emoties met daders en/of doelwitten kunnen anders zijn als een ander scenario aan deelnemers wordt voorgelegd. Het biedt de deelnemers niettemin de mogelijkheid om na te denken over hoe degenen die direct betrokken zijn bij pestincidenten zich voelen.

Ondanks deze beperkingen documenteerden de bevindingen van dit onderzoek samen het belang van het overwegen van een basisvaardigheid, namelijk het begrijpen van de specifieke emoties van daders en doelwitten, voor het begrijpen van verschillende gedragingen tijdens pestepisoden. Tot op heden is dit de eerste studie die een globaal beeld geeft van het verband tussen deze twee variabelen, waarbij de rolbenadering van pesten op school wordt gevolgd en het is bedoeld als basis voor toekomstige studies. Er kunnen inderdaad verschillende nieuwe onderzoeksvragen ontstaan ​​uit de huidige resultaten. Het zou bijvoorbeeld interessant zijn om te onderzoeken welke individuele (bijv. het affect en de houding van omstanders ten opzichte van daders en doelwitten van pesten op school, affectieve en cognitieve empathie) en contextuele variabelen (bijv. klassennormen, groepswaarden) kunnen de relatie tussen het begrip van het individu van de specifieke emoties van daders en doelwitten en zijn/haar gedrag bemiddelen of matigen en kunnen tegelijkertijd helpen onderscheid te maken tussen verschillende gedragingen. Bovendien kan het weten welke emotie studenten identificeren wanneer ze er niet in slagen de juiste te associëren nieuw inzicht verschaffen in de relatie tussen het begrijpen van de emotie van daders en doelen en het bijhorende gedrag van studenten. Bevindingen met betrekking tot het bewustzijn van kinderen van de emoties die samenhangen met de ervaring met pesten en slachtofferschap kunnen worden gebruikt voor het ontwerpen en implementeren van ontwikkelingsgerichte interventieprogramma's die gericht zijn op het bevorderen van prosociaal gedrag. helpen onderscheid te maken tussen verschillende gedragingen. Bovendien kan het weten welke emotie studenten identificeren wanneer ze er niet in slagen de juiste te associëren nieuw inzicht verschaffen in de relatie tussen het begrijpen van de emotie van daders en doelen en het bijhorende gedrag van studenten. Bevindingen met betrekking tot het bewustzijn van kinderen van de emoties die samenhangen met de ervaring met pesten en slachtofferschap kunnen worden gebruikt voor het ontwerpen en implementeren van ontwikkelingsgerichte interventieprogramma's die gericht zijn op het bevorderen van prosociaal gedrag. helpen onderscheid te maken tussen verschillende gedragingen. Bovendien kan het weten welke emotie studenten identificeren wanneer ze er niet in slagen de juiste te associëren nieuw inzicht verschaffen in de relatie tussen het begrijpen van de emotie van daders en doelen en het bijhorende gedrag van studenten. Bevindingen met betrekking tot het bewustzijn van kinderen van de emoties die samenhangen met de ervaring met pesten en slachtofferschap kunnen worden gebruikt voor het ontwerpen en implementeren van ontwikkelingsgerichte interventieprogramma's die gericht zijn op het bevorderen van prosociaal gedrag.