Femke Merel van Kooten over stotteren, pesten en politiek

Marilyn Monroe, Miss Montreal en Typhoon: allemaal hadden ze op een gegeven moment in hun leven last van stotteren. Gisteren was het Wereld Stotterdag, een dag waarop er extra aandacht is voor mensen die problemen hebben met spreken. Maar er zijn nog veel meer mensen van wie je misschien op het eerste gehoor niet zou verwachten dat zij stotteren of gestotterd hebben. Een van die mensen is oud-, en misschien ook wel aanstaand, Tweede Kamerlid Femke Merel van Kooten. In De Nieuws BV vertelt zij hoe haar ervaringen met stotteren en pesten doorwerken in haar (politieke) leven.

Als klein kind sprak Van Kooten redelijk goed voor haar leeftijd. "Maar toen ik naar de basisschool ging, begon het hakkelen. Dat werd steeds heviger, totdat ik mijn eigen naam niet meer vloeiend kon uitspreken." Klasgenootjes reageerden hier niet positief op en dat leidde uiteindelijk tot pestgedrag. "Ik hoorde ze gniffelen in de pauze, of ik werd genegeerd. Als je hevig stottert kun je niet zijn wie je wil zijn. Ik probeerde mijzelf onzichtbaar te maken op school."

Kogels in de klas

Het treiteren hield aan en Van Kooten moest van school wisselen. Het pesten ging op de nieuwe school door en bereikte een dieptepunt toen een jongen uit haar klas, wiens vader politieagent was, kogels meenam naar school. 'Deze kogel is voor je pony en ik ga je ook doodschieten', zei de klasgenoot tegen een jonge Van Kooten. De jongen nam later ook een alarmpistool mee naar school. Uiteindelijk pakte een docent het wapen af en kwamen de jongen en zijn vader langs bij de familie van Van Kooten om 'duizendmaal excuses' te maken. Van Kooten noemt het voorval een traumatische afsluiting van haar basisschooltijd. "Mijn ouders zijn later verhuisd, maar elke keer als ik terugkwam in dat dorp kreeg ik migraine en last van misselijkheid."

Gekooide tijger

De ervaring vormde Van Kooten en speelt nog steeds een rol in haar leven. Als tiener volgde Van Kooten de Del Ferro methode, die gericht is op het trainen van de middenrifspier, waardoor ze het stotteren onder controle kreeg. "Ik ben een ontzettende vechter en ik heb nu mijn stem terug. Vanaf de middelbare schooltijd tot nu besef ik mij hoe waardevol het is als je jezelf goed kan uitdrukken."

In haar werk als volksvertegenwoordiger kan ze een stem zijn voor mensen die geen stem hebben, vertelt het oud-Kamerlid. Zo was Van Kooten blij onderdeel te zijn van de parlementaire ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag (POK). Toen zij in 2021 geen zetel wist te bemachtigen met de door haar opgerichte partij Splinter, en daarmee de Kamer en de ondervragingscommissie moest verlaten, zat Van Kooten naar eigen zeggen als een 'gekooide tijger' thuis. "Ik wilde scherpe vragen stellen, want het is nog steeds niet opgelost voor de toeslagenouders en de kinderen. Dat vind ik heel frustrerend. Ik wil dolgraag doorgaan met het werk dat ik toen niet af heb kunnen maken."

Splinter in de vinger van de macht

Aankomende verkiezingen doet Van Kooten weer mee met haar partij Splinter. Ze legt uit dat de partij niet voor versplintering is, maar dat Splinter staat voor de figuurlijke splinter in de vinger van de macht. "Mensen hebben veel behoefte aan nieuwe politiek en aan betrouwbare mensen die ervoor vechten." Kans op een zetel zit er volgens Van Kooten absoluut in.

Bron NPO Radio 1

Kenniscentrum Pesten per doelgroep

Stichting Stop Pesten Nu vertrouwt volledig op vrijwillige donaties en de inzet van vrijwilligers om haar belangrijke werk mogelijk te maken. Wij ontvangen geen subsidies, waardoor wij volledig afhankelijk zijn van de steun van mensen zoals u.

Tip van de redactie! Heb je haast? Navigeer dan snel naar:

Angela