Mila-Marie confronteerde haar pester: IK WAS ERG ONGELUKKIG

Tijdens haar middelbare schoolperiode werd Mila-Marie Bleeksma (22) elke dag gepest. Omdat ze haar pesters wilde laten weten wat dat met haar heeft gedaan, stuurde ze een van hen een fragment uit haar dagboek van tien jaar terug. "Op weg naar school gaf ik over van de spanning."

Mila-Marie: "Mijn basisschoolperiode was geweldig. Ik had veel vriendinnetjes en had de tijd van mijn leven. Maar toen kwam ik op een keiharde middelbare school terecht. Daar was ik helemáál niet op voorbereid. Vanaf het eerste moment was het raak. Ik was zogenaamd dik, lelijk en dom en kon in de ogen van mijn pesters niets goed doen.

OVERLEVINGSMODUS

Waarom ik de sjaak was, dat weet ik eigenlijk niet. Ik was wat dikker dan mijn klasgenootjes en viel misschien wat uit de toon, maar ik denk niet dat er echt een reden was. Op de middelbare school staat iedereen in overlevingsmodus.

Niemand wil gepest worden, dus dan is het heel makkelijk om je aan te sluiten bij de pesters. Dan weet je in ieder geval zeker dat jij het pispaaltje niet wordt. Helaas was die rol wel aan mij toebedeeld. Op weg naar school gaf ik soms wel twee keer over van de spanning. Maar toch ging ik iedere dag.

DAGBOEK

Ik was bang dat als ik niet zou gaan, ze nog meer over mij zouden gaan praten en dat de pesters anderen dan ook tegen mij zouden opstoken. Op een gegeven moment kwam ik erachter dat het getreiter minder werd als ik in de pauze eten kocht voor mijn pesters.

In plaats van me uit te schelden, negeerden ze mij nu, wat destijds in mijn ogen al een hele verbetering was. In die periode was ik erg ongelukkig. Samen met een vriendinnetje hield ik een dagboek bij waarin we schreven over wat ons bezighield, wat we leuk vonden om te doen maar ook over waarmee we zaten.

HYVES-PAGINA

Toen ik een paar dagen terug mijn huis aan het opruimen was, kwam ik dat dagboekje tegen. Mijn oog viel op een pagina die over het pesten ging. Specifiek; over een jongen die mij dik had genoemd op een Hyves-pagina die door vriendinnen van buiten school - die later ook weleens meededen met de pesters - voor mij was opgericht.

De jongen over wie het ging, is een kennis en ik heb nog steeds weleens contact met hem. Misschien lullig dat ik juist met hem contact heb opgenomen, omdat hij niet de enige en al zeker niet de ergste was. Maar hij was toevallig de eerste die ik tegenkwam in mijn schriftje en omdat ik hem dus nog steeds weleens spreek, was de connectie snel gemaakt.

HAHA

Ik besloot hem deze tekst te sturen, omdat ik hem wilde laten weten hoezeer dat soort opmerkingen mij raakten.'Haha. Ik las een oud dagboek terug en er staat: 'Waar ik eigenlijk mee zit is dat (...) op de We all love Mila-Hyves heeft gezet 'maar ze is wel dik', dat vind ik erg.'

Als antwoord kreeg ik alleen ‘hahaha, sorry’. Daar ben ik niet boos om, want achteraf gezien heb ik het zelf niet helemaal goed aangepakt. In mijn berichtje naar hem had ik namelijk zelf ook 'Haha' getypt, waardoor het veel minder serieus overkwam dan ik bedoelde.

PITBULL

Daarmee gaf ik hem een ingang om luchtig te reageren, terwijl dat helemaal niet mijn insteek was. 'Sorry' hoeft voor mij niet zo, maar ik hoopte wel dat hij erover zou gaan nadenken. Dat hij zich zou realiseren hoeveel pijn dat soort opmerkingen kunnen doen.

Inmiddels durf ik te zeggen dat ik over het pesten heen ben, maar onbewust draag ik het altijd met me mee. Tegelijkertijd heeft het mij omgetoverd in een vechter. Ik werk keihard en zal nooit zomaar opgeven. Ik heb er een mentaliteit door gekregen die mij heel ver kan brengen.

ANDERE PESTERS

Het heeft dus niet alleen slechte dingen teweeg gebracht. Toch denk ik dat ik, als ik nog stukken tekst tegenkom over de andere pesters, die ook ga sturen. Ik wil dat ze weten dat pesten iemand diep ongelukkig kan maken."