Onderzoek 112 / 5000 Vertaalresultaten De systematische toepassing van netwerkdiagnostiek om pesten en slachtofferschap op scholen te controleren en aan te pakken

Despite increased attention to tackling bullying and the use of effective anti-bullying programs that can reduce victimization for many, some children remain victimized. Preventing persistent victimization requires that teachers identify victims and intervene at an early stage, but this is often difficult because teachers cannot always recognize victimization or the underlying social dynamics that determine what kind of interventions are necessary. This proposal discusses how network diagnostics of the social structure of the classroom can help teachers to recognize and reduce victimization more systematically. First, it discusses research that shows promising effects of the use of network diagnostics to reduce health problems. It describes how these diagnostics (for bullying and victimization, social position, and school well-being) can help in recognizing victimization and tailoring interventions to the most relevant students. Second, this proposal discusses a systematic stepwise approach for teachers to interpret the diagnostics and translate them into structural actions. Overall, this proposal aims to raise awareness of the potential of network information to facilitate the daily practice of reducing bullying and gives researchers directions for further empirical research on teachers’ role in tackling bullying and on the situations that may affect whether their approaches are effective. Moreover, it discusses potential barriers to teachers’ use of network diagnostics, such as a lack of time and resources at school.

Download hier het volledige PDF rapport in het Engels

Noot dit is een vertaling van Google translate ....

Abstract

Ondanks de toegenomen aandacht voor het aanpakken van pesten en het gebruik van effectieve antipestprogramma's die het slachtofferschap voor velen kunnen verminderen, blijven sommige kinderen het slachtoffer. Om aanhoudend slachtofferschap te voorkomen, moeten leerkrachten slachtoffers identificeren en in een vroeg stadium ingrijpen, maar dit is vaak moeilijk omdat leerkrachten slachtofferschap of de onderliggende sociale dynamiek die bepalen welke interventies nodig zijn, niet altijd kunnen herkennen. Dit voorstel bespreekt hoe netwerkdiagnostiek van de sociale structuur van de klas leerkrachten kan helpen om slachtofferschap systematischer te herkennen en te verminderen. Ten eerste gaat het in op onderzoek dat veelbelovende effecten laat zien van het gebruik van netwerkdiagnostiek om gezondheidsproblemen te verminderen. Het beschrijft hoe deze diagnostiek (voor pesten en slachtofferschap, sociale positie en schoolwelzijn) kan helpen bij het herkennen van slachtofferschap en het afstemmen van interventies op de meest relevante leerlingen. Ten tweede bespreekt dit voorstel een systematische stapsgewijze aanpak voor leerkrachten om de diagnostiek te interpreteren en te vertalen in structurele acties. In het algemeen beoogt dit voorstel het bewustzijn te vergroten van het potentieel van netwerkinformatie om de dagelijkse praktijk van het terugdringen van pesten te vergemakkelijken, en geeft het onderzoekers aanwijzingen voor verder empirisch onderzoek naar de rol van leerkrachten bij het aanpakken van pesten en naar de situaties die van invloed kunnen zijn op de effectiviteit van hun aanpak. Bovendien worden mogelijke belemmeringen voor het gebruik van netwerkdiagnostiek door leerkrachten besproken, zoals een gebrek aan tijd en middelen op school.

We stellen redenen voor waarom en hoe de herkenning van slachtofferschap door basisschoolprofessionals en hun op maat gemaakte reacties daarop kan worden verbeterd door systematisch gebruik van netwerkdiagnostiek (Gest et al. 2011). Dit zijn gemakkelijk te interpreteren diagnoses van de sociale structuur van de relaties in klaslokalen, vaak gebaseerd op de antwoorden van leerlingen op een vragenlijst. Deze diagnostiek kan niet alleen worden gebruikt om slachtoffers of risicostudenten te herkennen, maar ook om interventies te ontwerpen voor relevante studenten in de peer group (Valente 2012). Daarom worden interventies afgestemd op de specifieke situatie (Cunningham et al. 2019; Saarento et al.2015). Meerdere onderzoeken hebben aangetoond dat netwerkdiagnostiek in de praktijk effectief kan worden ingezet om andere gezondheidsproblemen te verminderen (zie voor een overzicht Valente en Pitts 2017). Bovendien heeft onderzoek aangetoond dat relatie-informatie waardevol kan zijn om pestprocessen te verklaren (bijv.Sainio et al.2011; Van Der Ploeg et al.2020). Deze informatie kan ook in de dagelijkse praktijk worden gebruikt om pesten tegen te gaan.

Het monitoren van pesten en de daarmee samenhangende sociale dynamiek kan echter alleen effectief zijn wanneer leerkrachten de theoretisch meest relevante informatie krijgen en wanneer ze begeleid worden bij het systematisch omgaan met de abstracte informatie (De Shazer en Dolan 2007; Deming 1989; Kok et al. 2016). Dit voorstel biedt daarom een ​​theoretische analyse van het potentieel van netwerkdiagnostiek om leraren in staat te stellen slachtofferschap systematischer te herkennen en te verminderen. Het moedigt ook empirische analyse van hun effecten aan.

Conclusies, beperkingen en aanwijzingen voor toekomstig onderzoek

We hebben voorgesteld om aanhoudend slachtofferschap te voorkomen of te stoppen door leerkrachten te voorzien van netwerkinformatie, omdat deze informatie het potentieel heeft om leerkrachten te helpen om slachtofferschap eerder te herkennen en erop te reageren met maatregelen op maat (Haataja et al. 2015b). Informatie over pesten en slachtofferschap, de sociale positie van leerlingen (vriendschappen, sociale voorkeuren en sociale reputatie) en het welzijn op school kan helpen om te begrijpen hoe pestprocessen zijn ingebed in de klascontext. Met deze informatie kunnen docenten zich richten op de meest relevante leerlingen voor acties in plaats van op de hele peergroup (Dijkstra et al. 2008; Gesell et al. 2013; Huitsing en Veenstra 2012; Valente et al. 2007). Docenten kunnen omgaan met de abstracte informatie door gebruik te maken van de 5-stappen interventiecyclus (identificeren, begrijpen, uitleggen, actie ondernemen, reflecteren), wat resulteert in een concrete probleemanalyse en actieplan voor elk systematisch slachtoffer. Deze aanpak kan (1) een structurele focus van leerkrachten op vroege herkenning van slachtoffers stimuleren, (2) leiden tot meer snelle acties die zijn toegesneden op de klas en de situatie van de slachtoffers, en (3) resulteren in gestructureerde overzichten van hoe leerkrachten met problemen omgaan. , wat handig kan zijn voor toekomstige problemen of andere collega's.

Ondanks deze potentiële sterke punten kent ons voorstel ook beperkingen. Ten eerste kan relationele informatie niet alle parameters vastleggen die de groepsdynamiek beïnvloeden. De internaliserende symptomen van slachtoffers of problemen in hun relatie met ouders kunnen bijvoorbeeld risicofactoren zijn om aanhoudend slachtoffer te worden (Bowes et al. 2013; Brendgen et al. 2016; Kaufman et al. 2018) maar worden niet volledig meegenomen in de voorgestelde diagnostiek. . Een monitor voor studenten moet echter praktisch zijn om te beoordelen, te veel vragen kunnen de duur van het invullen van de monitor verlengen en de verzamelde informatie minder betrouwbaar maken. Informatie over het welzijn op school zou kunnen dienen als een eerste indicator van internaliserende symptomen, en leraren zouden verder kunnen informeren naar deze symptomen wanneer ze met slachtoffers praten. Evenzo wordt de rol van ouders bij voorkeur onderzocht via directe gesprekken in plaats van diagnostiek. Kwantitatieve diagnostiek zou dus als uitgangspunt moeten dienen om licht te werpen op processen die anders misschien over het hoofd zouden worden gezien. Deze informatie kan worden aangevuld met observaties en gesprekken met studenten.

Ten slotte kunnen scholen een gebrek aan tijd of middelen beschouwen als een belemmering om de aanpak te gebruiken. Om deze reden kan worden benadrukt dat het implementeren van de interventiecyclus geen extra tijd mag kosten, omdat deze benadering alleen die stappen uitlegt en structureert die leraren altijd moesten nemen bij het aanpakken van problemen. Bovendien kan de aanpak leiden tot efficiëntere acties door zich te richten op de meest relevante peers in het pestproces. Toch vergt het gebruik van een online tool extra administratie en planning. Leraren moeten worden opgeleid in het gebruik van de tool en hebben deskundige ondersteuning nodig om inzicht te krijgen in het gebruik van netwerkdiagnostiek. Deze activiteiten kunnen allemaal worden ervaren als belemmeringen in termen van tijd en middelen en moeten daarom zorgvuldig worden overwogen voordat de tool wordt gebruikt. Om de benodigde werkdruk te verminderen is het belangrijk dat scholen een centrale coördinator aanstellen die ervoor zorgt dat alle leerkrachten voldoende geïnformeerd worden over het gebruik van de aanpak, hen herinnert aan de te ondernemen acties en trainingen organiseert (Sainio et al. 2018). Centrale coördinatie kan de extra werkdruk voor docenten beperken.

Toekomstig onderzoek is nodig om te onderzoeken of en voor wie het systematisch toepassen van netwerkdiagnostiek effectief is. Dit onderzoek zou in eerste instantie de vorm kunnen krijgen van een pilotstudie om de haalbaarheid van de aanpak te testen bij een klein aantal scholen die uitgebreide input kunnen leveren. De pilot zou kunnen worden gevolgd door experimenteel onderzoek om de effecten op grotere schaal te testen. Een eerste vraag die moet worden beantwoord, is: helpt deze benadering om de herkenning van en op maat gemaakte reacties op pesten door leraren te verbeteren, en draagt ​​het bij tot het verminderen van pesten? Ten tweede is de aanpak mogelijk niet effectief voor sommige leraren, scholen of studenten. Leraren die niet voldoende zijn opgeleid in het implementeren van maatregelen om pesten terug te dringen, die een lagere houding tegen pesten hebben of die weinig middelen hebben, zoals hoofdondersteuning (Haataja et al. 2015a; Sainio et al. 2018), kunnen meer moeite hebben met de implementatie de aanpak.

Het type school, primair of secundair, kan ook van invloed zijn op de resultaten. Ons voorstel beschrijft hoe leerkrachten op basisscholen de systematische aanpak kunnen gebruiken, maar het kan ook werken op middelbare scholen. Pesten wordt subtieler en indirecter met de leeftijd en wordt daardoor moeilijker op te sporen door middel van observatie (Yeager et al. 2015); diagnostiek kan helpen bij het detecteren ervan. Bovendien richten de componenten van de monitoringtool zich op sociale dynamiek, zoals sociale status, die steeds belangrijker wordt in de adolescentie (Dahl et al.2018). Voorwaarde voor het succesvol toepassen van netwerkdiagnostiek is dat de docent de klas goed kent en kan helpen bij het begeleiden van groepsprocessen; dit is niet altijd het geval op middelbare scholen. Ten slotte kunnen kindgerelateerde factoren van invloed zijn op de succesvolle implementatie van een monitoringtool om diagnostische gegevens te verzamelen. Kinderen in de vroege basisschool of leerlingen met leesproblemen kunnen afbeeldingen in plaats van tekst aangeboden krijgen en worden geïnstrueerd via een koptelefoon (Verlinden et al. 2014).

Al met al zou het dus vruchtbaar zijn om te onderzoeken of leerkracht-, school- of kindgerelateerde factoren de effecten van het systematische gebruik van netwerkdiagnostiek matigen. Dit onderzoek is nodig om een ​​veelbelovende methode te verkennen die leraren helpt bij de dagelijkse praktijk van het signaleren en aanpakken van pesten op scholen en het voorkomen van aanhoudend slachtofferschap.