Pesten laat een leven lang sporen na, zo ook bij Lisa (21)

Saxion Hogeschool heeft in samenwerking met de universiteit van Melbourne een anti-pest game ontwikkeld. Het heeft als doel om (cyber)pesten tegen te gaan. Slachtoffers van pesten hebben daar namelijk vaak op latere leeftijd nog steeds last van. Lisa Mees (21) is slachtoffer van (cyber)pesten en doet haar verhaal, omdat ze vind dat pesten moet stoppen.

Het pesten begint bij Lisa wanneer ze naar de middelbare school gaat. Ze wilde er niet uitzien als een doorsnee meisje. Lisa begon haar blonde haar zwart te verven en zwarte kleding te dragen, een typisch gothic meisje. Ze dacht hiermee een frisse start te kunnen maken op haar nieuwe school, maar niets bleek minder waar. Al gauw bleek dat haar nieuwe look niet geaccepteerd werd door klasgenoten en andere leerlingen. 

Ze omsingelden mij op het schoolplein en begonnen mij uit te schelden en fysiek aan te raken
Lisa Mees, pestslachtoffer

Spullen verdwijnen uit schooltas

Het pesten begint met kleine dingen: er verdwijnen spullen uit haar schooltas, er worden spullen geleend die niet teruggegeven worden of worden brutaal voor haar neus kapotgemaakt. "Ook werd ik vaak uitgescholden en moest ik mijn armen laten zien, omdat ze dachten dat ik in mijn armen had gesneden. En als ik dan niet mijn mouwen wilde opstropen, dan deed de pester samen met een groepje meelopers het wel voor me. Ze omsingelden mij dan op het schoolplein en begonnen mij uit te schelden en fysiek aan te raken. Ik vluchtte dan altijd de wc's in en begon dan te huilen", zegt Lisa.

In de groepsapp met de klas, waarin alleen leerlingen uit Lisa haar klas zitten, wordt ze ook belachelijk gemaakt. "Er werden rare foto's verzonden die met mij te maken zouden hebben. Bijvoorbeeld een foto van een arm die helemaal onder de snijwonden zat of een foto van een galg. Met andere woorden: je kunt beter zelfmoord plegen", zegt Lisa.

Alsof dat nog niet genoeg is, wordt Lisa door een pester bestookt met privé-berichten. Daarin werd ze behoorlijk vernederd. "Omdat ik wist dat mijn ouders meekeken in mijn telefoon, verwijderde ik alles wat met pesten te maken had, om te voorkomen dat mijn ouders het allemaal te zien kregen", zegt Lisa.

Verstoppen

Het pesten gaat zo vier jaar lang door. Lisa gaat mentaal achteruit, sluit zich op in haar kamer. Op school verstopte ze zich in de pauze in de bibliotheek of op de wc's. "Soms kwam ik met blauwe plekken thuis. Leraren lachten de stomme opmerkingen weg. Ondertussen zorgde ik ervoor dat mijn ouders niets in de gaten kregen".

Soms kwam ik met blauwe plekken thuis
Lisa Mees, pestslachtoffer

Nog steeds last

Lisa zit zo in de knoei dat ze depressief wordt. Ze was vaak boos op zichzelf, omdat ze niet voor zichzelf durfde op te komen. Nog steeds kampt ze met depressie. "Het blijft altijd aan mij kleven. Zelfs op straat voel ik mij niet prettig, omdat ik nog steeds zwarte kleren aan heb", vertelt ze. 

"Ik voel dan de blikken in mijn rug prikken en de vraag die ik bij de meeste mensen boven het hoofd zie hangen: draagt ze nu echt zwarte lippenstift? Tegenwoordig kan het me niets meer schelen wat iemand over mij denkt. Ik denk dan: tja, ik durf tenminste mezelf te zijn. Ik heb mijn eigen looks."

Stop Pesten Nu

Lisa is zeker niet het enige pestslachtoffer. Bij Stichting Stop Pesten Nu komen regelmatig schrijnende verhalen binnen. "De gevolgen kunnen heel ver gaan. Om de zoveel tijd hoor je een verhaal over iemand die zelfmoord heeft gepleegd vanwege pesten", zegt directeur Patricia Bolwerk. 

"Onderzoek toont aan dat slachtoffers, maar ook pesters, veertig jaar na het pesten er nog last van kunnen hebben. Het belangrijkste wat je kan doen als je gepest wordt, is erover praten. Dat kan met Stichting Korrelatie, de kindertelefoon of met een vertrouwenspersoon. Eigenlijk kan het iedereen zijn die je vertrouwt", zegt Patricia.

Heb je hulp nodig? Dan kun je bellen met MIND Korrelatie op nummer 0900 -1450. Via de website mindkorrelatie.nl kun je ook chatten, appen of mailen.

Bron RTV Oost